Potrzebne pomoce:
- słoik 0,25 l,
- woda,
- sól,
- krótki patyczek lub ołówek,
- kosmata nitka
Wykonanie doświadczenia:
Przygotuj roztwór nasycony soli kuchennej (najlepsza do wykonania doświadczenia jest sól bez antyzbrylacza!): dodawaj stopniowo soli do wody wytrwale mieszając, dobrze jest mieszaninę mocno podgrzać, aby ułatwić rozpuszczanie soli. Jeżeli zauważysz, że mimo mieszania sól nie chce się już rozpuszczać – otrzymałeś roztwór nasycony.
Otrzymaną solankę wlej do słoika do ok ¾ jego wysokości. Do patyczka przywiąż wełniany sznurek (jak najbardziej kosmaty). Patyczek połóż na słoiku w ten sposób, aby nitka dotykała dna słoiczka.
Odstaw słoik w ustronne miejsce. Uzbrój się w cierpliwość. Woda stopniowo będzie parowała ze słoika, a sól będzie ulegała krystalizacji i osadzała się na ściankach słoika oraz na nitce.
Im dłużej będzie przebiegał proces parowania i krystalizacji, tym większe będą kryształy soli. Rozważnie zatem dobierz miejsce, w którym będzie stała hodowla, nie musi być szczególnie jasne (dostęp światła nie wpływa na przebieg krystalizacji, ułatwia za to obserwację), ani zbyt ciepłe (wtedy krystalizacja przebiega szybko, a kryształy są małe).
W czasie wykonywania doświadczenia sprządź notatkę wg poniższego wzoru:
Cel doświadczenia: ........
Data rozpoczęcia i zakończenia doświadczenia (czas trwania obserwacji): .........
Opis przebiegu doświadczenia (tu opiszesz co i jak zrobiłeś i co uzyskałeś): ......
Wnioski: (tu zapisz, czego dowiedziałeś się wykonując to doświadczenie): ......
Notatkę możesz (ale nie musisz) wzbogacić rysunkiem lub zdjęciem.
Po zakończeniu wykonywania eksperymentu słoik przynieś do szkoły i pokaż w klasie z załączonym do niego opisem. Powinieneś umieć samodzielnie opowiedzieć o Twoim doświadczeniu. Nie jest konieczne wykonanie opisu z wykorzystaniem komputera. Opis powinien być krótki i rzeczowy.
Miłej pracy!
 |
| Kryształy powstałe przy wolnym parowaniu wody |
 |
| Takki "osad" powstał, gdy wda parowała szybciej |
 |
| A tu jeszcze inny kształt (powolne parowanie wody) |